Çocuklar hakikati bilmeden oyun olarak oynarlar. Yetişkinler onu acısıyla tatlısıyla yaşarlar. Hatta bazen sonuçlarını bile bile... Hayat kendini tekrarlar bu oyunlann içinde.- Bazen bizimle bazen başkalarıyla. Bunu biliriz bilmesine de niyeyse duygularımıza yenik düşeriz. Anladığımızda da heyhat oyun çoktan bitmiştir. Büyüyünce oyunumuzu yeni maskelere büründürürüz. Hakikatin hallerini anlatan bu hikayeler gibi.