Ensarî Müslümanlar, isimlerini İslâm tarihine altın harflerle yazdırmışlardır. Hayatta olduğu süre boyunca, onlar Resûlullah'tan(s) razı, O da onlardan hoşnut olmuştur. Öyle ki, Mekke fethedildikten sonra Medineli Müslümanlar kendi aralarında "Acaba Resûlullah(s), kavmine kavuşunca, artık onların arasında kalmak isteyip bizi terk eder mi?!" diye endişe duyuyorlardı. Gerçekten de Resûlullah, hayatının 53 senesini geçirdiği ve hicret esnasında şehre hâkim bir tepeden hasretle bakarak "Vallahi sen, Allah katında yeryüzünün en hayırlı yerisin. Bana da en sevimli yerisin. Vallahi eğer buradan çıkmaya mecbur bırakılmasaydım, seni terk etmezdim Ey Mekke!" dediği sevgili beldesini çok seviyordu. Ancak Ensar sevgisi ve bağlılığı, Medine'de geçirdiği yıllar içinde o denli artmıştı ki, onların bu düşüncelerini öğrenince, Peygamber Efendimiz(s), hayatta olduğu sürece yanlarında kalacağını ifade ederek, çok büyük bir vefakârlık örneği göstermiştir.