Hazreti Âdem’i topraktan yaratan, cihanı onun nesliyle süsleyen, bütün canlıların rızkını veren, göze görmeyi, kulağa duymayı, dile söz söylemeyi lütfeden Allah’a hamd olsun. Onun sayısız nimetleri vardır ki bu güzel nimetlerden biri de çocuktur. Çocuk, rivâyetlerde; “cennet çiçeği” olarak tanımlanır. Çocuk; tatlı kokular saçan, gönüller açan, ruha zevk veren ve en güzel yerlerde açan bir çiçektir. Millet denizinin en parlak incisi, dünya hayatının süsü, aile bahçesinin solmaz gülüdür. Bu sebeple güllerimize sahip çıkmalıyız. Aksi halde onları dallarından koparacaklardır. Nasıl ki bir çiçek tazeliğini ve varlığını devam ettirebilmek için itinaya, bakıma, korumaya muhtaç ise çocuk da en büyük ilgiye, sevgiye, şefkate ve merhamete muhtaçtır. Bu sebeple bahçesine ve çiçeklerine hayran bir bahçıvan gibi onların üzerlerine titremeliyiz. Evlatlarına merhamet etmeyen anne baba, nesline acımayan bir millet, kime acıyıp merhamet edebilir? Çocukları yetiştirirken sadece maddi dünyalarıyla ve bedenleriyle ilgilenmek onlarla hakkıyla ilgilenmek anlamına gelmez. Kısacık dünya hayatı için verilen ehemmiyetin çok daha fazlası, sonsuz ahiret yurdu için de verilmelidir. Çocuklarımızı bu dünyanın zorluklarına ve sıkıntılarına karşı hazırladığımız gibi sonsuz hayatları için de elimizden gelen her türlü yatırımı yapmalıyız. İşte bu gâye ile hazırlanan eserimizde gönüllerine hitap edecek birbirinden güzel ve ibretlik kıssaları topladık. İstifade ümidiyle..