Gece yarısı verdiği katî bir karar üzerine, sabahleyin erken kalkarak ne kadar eşyası varsa bir sandığa koyup aşağıya, taşlığa indirdi. Arkasına paltosunu, başına şapkasını giyerek iplerle bağladığı sandığın üstünde oturmuştu.İşte o zaman, &`;Ya ben, ya kediler?” sorusunu sormuş ve kendisini ümitsizliğe düşüren, &`;Kediler!” yanıtını almıştı.Elveda! Elveda! Artık bir daha dönmemek üzere yola çıktı. Hüzünlü, düşünceli bir hâl ile küçüklü büyüklü birtakım evlerle dükkânlardan müteşekkil çarşıdan geçiyordu.