Felsefe ve edebiyat arasındaki bağ, düşünce tarihi boyunca kavram ve yaşam karşıtlığı bağlamında bir problematik oluşturmuş; ikisi arasında aşılması güç bir sınır varsayılmıştır. Kurmacanın Felsefesi iki disiplin arasına dikenli sınırlar çekmek yerine, filozof ve romancı eşliğinde potansiyel geçitleri arama teşebbüsüdür.

Bu teşebbüste bir filozofun karşısına çıkarabilecek kadar güçlü, tek bir yorumlama tarzına izin vermeyecek kadar zengin edebiyat eserleri tercih edilmiştir. Romancının ya da filozofun birbiriyle özel bir bağının olması da bu seçimlerde etkili olmuştur: Heidegger Tolstoy'un İvan İlyiç'inden bahsetmiş, Nietzsche Dostoyevski'nin kendi üzerindeki etkisini coşkuyla anlatmış, Proust Bergson'a romanında sık sık yer vermiş; yine Levinas Tolstoy'a ve Dostoyevski'ye atıfta bulunmuştur. Kurmacanın Felsefesi filozof ve romancıların düşünsel karşılaşmalarını on metin üzerinden yorumbilimsel bir analize tâbi tutmaktadır.