Anadolu cografyasında daha çok Veysel Karenî olarak bilinen
Üveys el-Karenî, Tâbiîn neslinden olup Yemenli zâhidlerdendir.
Hayatta iken Hazret-i Peygamber'i görmeyi çok arzulamasına
ragmen görememis ancak onun "Tâbiîn neslinin en hayırlısı
Üveys'tir" övgüsüne mazhar ve Hırka-i Serif'ine nâil olmustur. Bu
yönüyle o, Islâm kültür ve edebiyatında Peygamber sevgisinin
en güzel timsallerinden birini temsil etmektedir.
Eser,
el-Mevâhibü'l-Ilâhiyye 'l-Menâkıbi'l-Kareniyye
adıyla
Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk
el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî
tarafından bir hâl tercümesi mahiyetinde kaleme alınmıs olup,
Veysel Karenî'nin hayatı ve sahsiyeti hakkındaki hususları
ele alan sekiz bölümden meydana gelmektedir.
Veysel Karenî'nin sahsiyeti üzerine telif edilmis kaynaklardan
hareketle, zaman içerisinde zuhûr eden problemler masaya
yatırılmıs, bu hususlar belli açılardan
degerlendirmelere tâbi tutulmustur.
Eserde yer alan ifadelerde müellif
Cemâleddin Muhammed bin es-Sıddîk
el-Hâs el-Hanefî el-Yemenî ez-Zebîdî
ve mütercim
Ohrili Hüseyin Mazhar'ın
Veysel Karenî gibi ulvî bir zâta karsı duydukları hürmet ve sevgi,
eserin hemen her satırında kendisini belli etmektedir.
