Sosyolojinin başlıca konularından biri olan meşrûluğun ele alındığı bu kitapta yedi ana başlık ve yazı bulunmaktadır. Ejder Okumuşa ait olan birinci yazı, aslında diğer yazıların özeti ve altyapısı sayılabilir. Meşrûluğun Sosyolojisi başlığını taşıyan bu kısımda, meşrûluğun toplumsal boyutları, siyasal veçheleri, meşrûlaştırım, meşrûiyet krizi ve dinî meşrûlaştırım konuları anlaşılmaya çalışılmaktadır. İkinci yazı, Bergerle Luckmannın birlikte kaleme aldıkları bir metindir. Meşrûlaştırım başlığı altında bu çalışma, bilgi sosyolojisi temelinde meşrûlaştırımın toplumsal gerçekliği üzerinde yoğunlaşır. Üçüncü metin, Habermas tarafından kaleme alınmıştır. Habermas, Sosyal-Bilimsel Bir Kriz Kavramı başlığını taşıyan bu yazısında Batı kapitalizminin meşrûiyet krizine dair önemli bilgiler vermekte ve yorumlar yapmaktadır. Yine Ejder Okumuşun hazırladığı dört, beş, altı ve yedinci makalelerden dördüncüsü, Toplumsal Eşitsizliklerin Meşrûiyet Kazanmasında Din başlığını taşımaktadır. Bu makalede sosyal statü, sınıf, itibar, hiyerarşi, cinsiyet ve servet gibi alanlarda kendini gösteren farklılık ve eşitsizliklerin toplum nezdinde anlamlandırılıp haklılaştırılmasında dinin rolünün ne olduğu, dinin meşrûlaştırım işlevinin nasıl gerçekleştiği tahlil edilmektedir. Ehl-i Sünnet vel-Cemaatin Bir Meşrûiyet Aracı Olarak İcat ve İstihdamı başlıklı beşinci makalede, Ehl-i Sünnet vel-Cemaat kavramının bir meşrûiyet aracı olarak icad edilmesinin ve işlevselleştirilmesinin anlam içerikleri, toplumsal, siyasal ve kültürel açıdan anlaşılmaya çalışılmaktadır. Altıncı makale, Bir Sosyal Eşitsizlik Örneği Olarak Yoksulluğun Dinî Meşrûlaştırımı başlığıyla, yoksulluğun toplum katında meşrûiyet kazanmasında dinin nasıl bir işlev gördüğü hususu incelenmektedir. Yedinci makale adaletin meşrûluk boyutunu konu edinmektedir. Meşrûiyet Ekseninde Adalet başlığını taşıyan bu makalede, adalet-meşrûiyet ilişkisi; yani adalet adına ortaya konulan fiillerin, adalet talebiyle sergilenen davranışların meşrûiyet boyutu ele alınmaktadır.