Bu kitapta XIII. yüzyılda Türkiye Selçuklularında faaliyet gösteren tasavvufî zümreler
(Kâzerûnîler, Evhadîler, Kübrevîler, Vefâîler, Rifâîler, Ekberîler, Mevlevîler, Bektaşîler,
Kalenderîler) kurucuları ve mensupları, yayıldıkları belde ve bölgeler, birbirleriyle ilişkileri ve
tartışma konuları, tekke ve zâviye eksenli yapılanmaları, ihtida ve iskân faaliyetlerinde
oynadıkları roller açısından mercek altına alınmıştır. Özellikle menâkıbnâmelerin satır
aralarında ve derinlerinde yatan XIII. yüzyıla ilişkin tasavvufî yapı ortaya çıkarılmış ve bu
yüzyılın Anadolu tasavvuf tarihi açısından bir mayalanma dönemi olduğu ortaya konmuştur.