Birçok kimse tarafından çeşitli tarifleri yapılan şiirin, herkes tarafından kabul
edilen bir tanımı bulunmamaktadır. Bu nedenle şiir, tarifini yapan kimselere göre
farklı bir yönüyle karşımıza çıkmaktadır. Bu durumu da doğal karşılamamız
gerekir. Çünkü herkesin üzerinde mutabık kalacağı bir tarif, şiirin kendi özünü,
anlamını ya da varoluş nedenini ortadan kaldırmak olacaktır. Şiir dört duvarla
sınırlanacak bir obje veya nesne değildir. Şiir hayaller dünyasına olduğu kadar
hayal ötesine uzanan, akıl ve mantığın sınırlamalarına aldırmayan bir süreçtir. Şair
hayallerini kullanmak suretiyle, aklına estiği anda kendisine özel mükemmel bir
dünya kurar ve oradan seslenir, kendisine hayranlıkla bakan insanlara. Olmazları
olur düşünülemezleri düşünülür hale getirir. Şair, bakan değil, baktığını gören,
hem de başkalarının göremediklerini gören kimsedir. Bütün bunları yaparken
kelimelerin sihrinden yararlanır. Az söz ile çok şey anlatır. Farklı şekilde anlatır.
Bu ve benzeri nedenlerden dolayı şiir, tüm insanlık tarihi boyunca edebiyatın en
önemli ve vazgeçilmez kısmı olmuştur.